КӨКТЕМГЕ ОДА (1979 жыл)

Көктем, сенi сағындым!

Көкiрегiмнен өзен ақты сең  жарып,

Бұлт сөйледi бура таудан толғанып.

Ұясына өлең толған жанарым,

Бара жатыр бiрте-бiрте торланып.

Көктем, сенi сағындым!

Дiрiлдейдi ақ жаңбырдан жыңғылдар,

Күн шықса екен, сайрап берсiн бұлбұлдар.

Өзенiңе жүрiс бершi, ал қане,

Толқынында тоқсан тiлдi мың жыр бар.

Көктем, сенi сағындым!

Өзен жатыр, сеңi сынып, жөтелiп,

Келдiң бе есен, қызғалдақтан от өрiп.

Бiрiншi рет бүршiк жарған қайыңдай,

Сәбиiм тұр балғын қолын көтерiп.

                                                  1979